آن روز کــــــــه دیــــــــدمَــــــــش اول گویی عاشقش بــــــوده ام، از قبــل
نگــــــــــــاهم را به خود خــــیره کرد عقل از سرم پراند، مرا دیوانـــــه کرد
دلـــم با نگاهش عقل و دین را باخت از او بُتــــــــی چون شـاه ســــــاخت
کردَمَـــــــــــش او را نـــــــــــــگــــاه او شـــــــد بـــــــرایـــــــــم پادشــــــاه
نگاهــــــــم ســـــــــخت او را دریــد او ترســــــید و به رویم خنجر کشـید
آه از نهانـــــــم بلنــــــــد شـــــــــد آن چــه را که دل می خواست شد
یک قـــــــــــدم گذاشتـــــــــم جلو فریـــــــــاد زد : ای دوســت، بـــــــرو
مـــــــرا صدایش مســــــــــــخ کرد او هر چه را دلــــــش خواســــت کرد
قلــــــــــــــــــبم را گرفتم به دست ولی او دست و پایم را با زنجیر بست
قلــــــــب را سپردم به چنــــگالش رفت و نبـــــــــــود عیــــن خیالَـــــــش
قلـــــــــبم افتــــــاده بود بر زمیـــن او رفت و من مانــــــــــــده ام، همین!
نظرات شما عزیزان:
|
تبادل لینک هوشمند 
قصه عشق من
نويسنده: 
